Myślałem, że mam to już za sobą...

          Ta gonitwa nigdy nie będzie miała końca. Byłem głupcem, uważając inaczej. Myślałem, że ucieknę przed prześladującymi mnie demonami w inne miejsce i będzie inaczej, może nie lepiej, ale przynajmniej bez codziennej walki w mojej głowie. Bez wyrywania moich planów, chęci, celów z rąk tych diabłów, próbujących obrócić wszystko w niwecz.

Cmentarz wcieleń

          Przechadzka po tym cmentarzu powinna być uznana przeze mnie jako nieodłączna część spędzania czasu, tak jak zapalenie papierosa. Piękny to cmentarz. Ciągnące się aż po horyzont zielone połacie trawy, a z niej wyrasta, w równych odległościach, niczym odmierzonych od linijki, niekończąca się liczba pięknych nagrobków. Gdzieś w oddali widać białe, wyglądające jak nowe, zadbane ogrodzenie i bramę wyjściową w kształcie łuku, na której zawieszono szyld. Niestety napisu nie widać od wewnątrz.

Dwa dni w pełnym słońcu

          Wiersz poświęcony kilku bliskim mi osobom, bez których nie przeżyłbym jednych z najradośniejszych dwóch dni w życiu.

Zostańcie! - krzyczały niemo za sercem me usta,
Kiedy przyszedł czas pożegnania.
Przecież muszą iść - rozum przy waszym obstawał.
Proszę, nie słuchajcie drania.

Kilka centymetrów przyjemności w ustach

          Nie, nie jest to żadne oświadczenie dotyczące przyrodzenia ani seksu oralnego, chociaż tytuł mógłby to sugerować. Tytuł trochę mylący, ale bardzo trafny kiedy w końcu ujawnię, o co chodzi. O co więc? O tego osławionego, śmierdzącego i tak niezdrowego... papierosa. Tak, właśnie o niego i o nas, palaczy.

          Co takiego jest w tej papierowej tubce, wypełnionej filtrem i suszonym tytoniem, że od wieków skutecznie kusi ludzi do "zła"? Czy naprawdę, mógłby ktoś spytać, ludzie są tacy głupi, że dobrowolnie wpuszczają do organizmu truciznę? A może to wina nałogu? Odpowiedzi jest tyle, ile stron sporu.

          Pierwsza rzecz: przyjemność. Jak doszło do tego, że jeszcze-nie-palacz zapalił swojego

Weź się w garść

Kiedy wreszcie skrzydła,
Choć koślawe i ułomne,
Zaczęły wstydliwie rosnąć,
Takie marne, takie skromne.

Kiedy szary, bolesny marsz,
Zmienił się na krótką chwilę,

Pięknie o pisaniu

          Patrzę na klawiaturę i widzę coś cudownego. Te dwadzieścia parę klawiszy oznakowanych literami alfabetu. Widzę magię tych prostych znaków. Litery cudownie łączą się w słowa, a te z kolei wypełnione są przypisanymi im znaczeniami. W nienaturalnie prosty sposób łączymy kilka słów w jeden ciąg, łączymy te kilka samodzielnie znaczonych bytów w jeden złożony. Później składamy kolejne zdanie i łączymy je z poprzednim. Powtarzając to kilkukrotnie otrzymujemy coś pięknego, spójny tekst - najmisterniej ułożoną planszę z puzzli, jaką możemy sobie wyobrazić.

Erotyk

Kiedy gaśnie światło
I dotyk dominuje oczy.
Mijamy kolejną granicę,
Której tak bardzo
Nie chciałaś przekroczyć.

Moja szorstka dłoń -
Strzałka na Twej mapie.
Kieruje z wolna emocjami.
Uspokaja, gdy
Strach za Twe gardło łapie.

Milcząca mądrość

          "Po to mamy dwoje oczu i dwoje uszu, a tylko jeden język, by dwa razy więcej patrzeć i słuchać, niż mówić"

          Dlaczego milczenie jest złotem, a mowa tylko srebrem? Dlaczego to jest prawda? Przecież mówienie przychodzi nam z takim trudem, a milczenie jest takie proste... Nie do końca.

Spotkajmy się po zmroku

          Który to już raz spędzamy samotny wieczór razem, co? Znów zapukałaś tajemniczo, choć trochę nieśmiało, do moich drzwi, a ja bez jakiegokolwiek zastanowienia otworzyłem. Dlaczego miałbym tego nie zrobić? Oczywiście zdarzają się dni, kiedy mam wątpliwości, zastanawiam się, czy warto, czy to ma jakikolwiek sens, ale koniec końców otwieram te cholerne drzwi i wpuszczam cię do środka. Przecież to ty kochana, tak cudownie... cudowna, jesteś jak idealnie pasujący, ostatni element układanki składającej się na moją osobę.

W świecie, ale nie dla świata

W świecie, ale nie dla świata,
Chodzę, marząc o tym, by latać.
Wzlecieć wysoko, w przestworza,
Ujrzeć niekończących możliwości morza.

Życie się wydarza

          Skończ studia, znajdź pracę, weź ślub, miej dzieci, zarabiaj na rodzinę, wychowuj, bądź pracowity, bądź ambitny, miej cele w życiu, praktyczne cele służące społeczeństwu jak najlepiej, goń pieniądze i rób wszystko to, co każemy ci robić. Bądź sobą pomimo tego, że wszyscy wokół już dawno ułożyli schemat twojego życia.

Spodziewany gość

          Młody mężczyzna siedział wieczorem przy swoim laptopie. Nie robił nic konkretnego, jednak maszyna oddziaływała wystarczająco, by niezauważalnie okraść go z wszystkich rozterek. Cóż, mógł tylko jej podziękować, przecież po to przy niej siedział. Nie chciał kłębiących się i nawarstwiających niczym kula śniegu myśli, wiedział dokładnie, czego by dotyczyły. Najgorszego z możliwych tematów, tego, czego boi się każdy człowiek bez wyjątku. Nie chciał myśleć o sobie, o swoim życiu, o ścieżkach otwartych i tych, które już na zawsze pozostaną zamknięte.